Datadonaties, waarbij mensen hun online gegevens vrijwillig delen voor wetenschappelijk onderzoek, kunnen waardevolle inzichten opleveren voor de sociale wetenschappen. Toch blijkt het in de praktijk lastig om voldoende donaties te werven. Dit onderzoek testte daarom verschillende manieren om mensen gerichter te benaderen en hun bereidheid tot datadonatie te vergroten, met speciale aandacht voor zorgen over digitale vaardigheden en vertrouwen in de wetenschap.
Twee strategieën om twijfels weg te nemen
In dit onderzoek werden twee strategieën vergeleken: ‘a priori’-tailoring en ‘post-hoc’-tailoring. Bij de eerste aanpak werd de wervingsboodschap vooraf aangepast op basis van het profiel van de deelnemer. Bij de tweede werd de boodschap juist afgestemd op de specifieke redenen waarom iemand in eerste instantie had geweigerd om data te delen.
Voor de a-priori-aanpak voerden de onderzoekers twee vooraf geregistreerde surveyexperimenten uit onder deelnemers met lage digitale vaardigheden en een laag vertrouwen in de wetenschap. In beide gevallen kregen deze groepen een op maat gemaakte uitnodiging die inspeelde op hun specifieke zorgen. Hoewel de resultaten statistisch niet significant waren, leidde deze benadering wel tot een stijging van respectievelijk 6% en 11% in de intentie om digitale data te doneren.
Post-hocaanpak overtuigt twijfelaars
Van de oorspronkelijke 5.595 deelnemers die om donatie werden gevraagd, richtte de post-hocstrategie zich vervolgens op degenen die in eerste instantie weigerden. Deze aanpak bleek vooral effectief bij mensen die zich zorgen maakten over hun beperkte digitale vaardigheden. Uiteindelijk besloot 5% van de aanvankelijk weigeraars alsnog mee te doen, terwijl 28% aangaf later opnieuw benaderd te willen worden.
Over het algemeen laten de resultaten zien dat op maat gemaakte wervingsboodschappen de betrokkenheid van deelnemers kunnen vergroten, vooral wanneer direct wordt ingespeeld op hun zorgen en feedback. Met name de post-hocbenadering blijkt effectief: door te luisteren naar de redenen voor weigering en deze in vervolgboodschappen te adresseren, kunnen onderzoekers relevantere en geruststellendere uitnodigingen opstellen. Deze aanpak helpt om drempels voor deelname te verlagen en de bereidheid tot datadonatie te vergroten.